Deze VR-ervaring vangt een oerbeeld: het opkomen van de zon, het moment waarop de wereld zich opnieuw ontvouwt. Een herinnering aan onze plek binnen een constellatie die onszelf overstijgt.

De ervaring begint in totale duisternis, een grenzeloze leegte waarin vaste vormen verdwijnen en je wordt teruggeworpen op jezelf. Dan, heel langzaam, breekt een lijn door het zwart, een eerste scheur in de leegte. Deze lijn rekt zich uit, opent zich als een poort naar het opkomende licht.

Wat zich onthult, is een vallei, een tussenruimte waar het bekende en het onbegrensde elkaar raken. In de verte ontwaakt een warm, rood licht, dat zich ontvouwt tot een intens blauw. Dit licht kan gezien worden als symbool voor een vrijheid en grenzeloosheid die steeds net buiten ons bereik lijkt te liggen, verscholen achter de mentale structuren die ons beperken.

Naarmate je dieper deze ruimte binnentreedt, beginnen de vormen te vervagen, lossen contouren op, en wordt het licht steeds intenser. Uiteindelijk lost de kijker op in dit licht en wordt er onderdeel van.

Met Unfolding wil ik een ruimte creëren waarin de kijker de mentale structuren die ons vaak beperken kan doorbreken, zoals het kijken naar een zonsopgang, dat ook kan doen. Deze momenten, waarin je je even onderdeel voelt van iets groters, kunnen een diepe, bijna mystieke ervaring oproepen. Met Unfolding wil ik de kijker opnieuw in contact brengen met dit gevoel van verwondering en overgave.